نظامی

مناظره خسرو با فرهاد
نخستین بار گفتش کز کجایی؟                 بگفت از دار ملک آشنایی
بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند؟          بگفت انده خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشی در ادب نیست             بگفت از عشق بازان این عجب نیست
بگفت از دل شدی عاشق بدین سان؟       بگفت از دل تو می‌گویی، من از جان
بگفتا عشق شیرین بر تو چون است؟       بگفت از جان شیرینم فزون است
بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب؟              بگفت آری، چو خواب آید، کجا خواب؟
بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک؟            بگفت آن گه که باشم خفته در خاک
بگفتا گر خرامی‌ در سرایش                     بگفت اندازم این سر زیر پایش
بگفتا گر کند چشم تو را ریش؟                  بگفت این شم دیگر دارمش پیش
بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ؟                   بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ
بگفتا گر نیابی سوی او راه؟                      بگفت از دور شاید دید در ماه
بگفتا دوری از مه نیست در خور                 بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگفتا گر بخواهد هر چه داری؟                   بگفت این از خدا خواهم به زاری
بگفتا گر به سر یا بیش خشنود؟               بگفت از گردن این وام افکنم زود
بگفتا دوستیش از طبع بگذار                    بگفت از دوستان ناید چنین کار
بگفت آسوده شو، کاین کار خام است        بگفت آسودگی بر من حرام است
بگفتا رو صبوری کن در این درد                   بگفت از جان صبوری چون توان کرد
بگفت از صبر کردن کس خجل نیست          بگفت این، دل تواند کرد، دل نیست
بگفت از عشق سخت کارت زار است          بگفت از عاشقی خوش تر چه کار است؟       
بگفتا جان مده بس دل که با اوست           بگفتا دشمن اند این هردو بی دوست
بگفت از دل جدا کن عشق شیرین             بگفتا چون زیم بی جان شیرین
بگفت او آن من شد زو مکن یاد                  بگفت این،کی کند بیچاره فرهاد
بگفت از من کنم در وی نگاهی؟                 بگفت آفاق را سوزم به آهی
چو عاجز گشت خسرو در جوابش               نیامد بیش پرسیدن صوابش
به یاران گفت کز خاکی و آبی                    ندیدم کس بدین حاضر جوابی

حسین پناهی

درختان می گویند بهار
پرندگان می گویند ، لانه
سنگ ها می گویند صبر
و خاک ها می گویند مصاحب
و انسان ها می گویند «خوشبختی»
امّا همه ی ما در یک چیز شبیهیم ،
در طلب نور !
ما نه درختیم
و نه خاک .
پس خوشبختی را با علم به همه ی ضعف هامان در تشخیص ،
باید در حریم خودمان جستجو کنیم ...

حسین پناهی

ویکتور هوگو

هر کس ارزش خود را خود تعیین میکند.

ویکتور هوگو

ویلیام جیمز

آواز خواندن، نتیجه ی شادمانی ما نیست، بلکه چون آواز می خوانیم، شادمانیم.

ویلیام جیمز

ویلیام جیمز

بسیاری از مردم می اندیشند که در حال اندیشیدن هستند، در حالی که سرگرم بازآرایی و تنظیم پیشداوری ها و تعصباتشان می باشند.

ویلیام جیمز

الهی قمشه ای

در زندگی مهم این  نیست که به ایده آل زندگی تان برسید بلکه مهم این است که در مسیر رسیدن به ایده آل زندگی تان حرکت کنید .

الهی قمشه ای

ویلیام شکسپیر

من وقت را هدر دادم و اکنون اوست که مرا هدر می­دهد.

ویلیام شکسپیر

خیام نیشابوری

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

خیام

سهراب سپهری

کار مانیست شناسایی راز گل سرخ

کار ما شاید این است 

 که در افسون گل سرخ شناور باشیم

پشت دانایی اردو بزنیم 

 دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم 

 صبح ها وقتی خورشید در می اید متولد بشویم 

 هیجان ها را پرواز دهیم 

 روی ادرک  ‚ فضا ‚ رنگ صدا پنجره گل نم بزنیم

آسمان را بنشانیم میان دو هجای هستی

ریه را از ابدیت پر و خالی بکنیم

بار دانش را از دوش پرستو به زمین بگذاریم 

 نام را باز ستانیم از ابر

از چنار از پشه از تابستان

روی پای تر باران به بلندی محبت برویم

در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم

کار ما شاید این است 

 که میان گل نیلوفر و قرن

پی آواز حقیقت بدویم

    سهراب سپهری

کوروش کبیر

دشوارترین قدم، همان قدم اول است .

کوروش کبیر

روز کوروش بزرگ، روزی است که به پیشنهاد سازمان بین‌المللی نجات پاسارگاد انتخاب و نام‌گذاری شده است. این روز ۷ آبان (۲۹ اکتبر) است که تاریخ نویسان آن را روز ورود کوروش به بابل (دولت‌شهر) و صدور منشور کوروش می‌دانند. به ادعای سازمان نجات پاسارگاد، این روز در تقویم جهانی یونسکو به ثبت رسیده و هر ساله در این روز به نمایش در می آید.. در صورتی که روز کوروش در هیچ تقویم رسمی ثبت نشده است و یونسکو این مطلب را رد کرده است 

این روز به مناسبت تصرف بابل (دولت‌شهر) به دست سپاه هخامنشیان (۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد) و پایان دوران ستمگری در جهان باستان انتخاب شده‌است. ۲۵۴۴ سال پیش در همین روز اعلامیه تاریخی کوروش بزرگ در زمینه حقوق افراد و ملل انتشار یافته بود که نخستین سنگ بنای یک دولت جهانی با منافع مشترک بشمار می‌آید.نکات مطرح شده در آن عبارت اند از: از بین بردن تبعیضات نژادی و ملی، آزادی انتخاب محل اقامت، آزادی دین و مذهب و تلاش برای صلح پایدار میان ملت‌هاست.