ویلیام شکسپیر

ظرف که خالی باشد صدای بیشتری دارد.

ویلیام شکسپیر

سعدی

هر که با داناتر از خود بحث کند تا بداند که داناست،بدانند که نادان است.

سعدی

علیرضا روشن

پلنگ خال خال نیست

داغ ِ صد هزار هِلال ِ سوخته بر تن دارد

در فراق ِ ماه

اندره ژید

بکوش تا عظمت در نگاهت باشد نه در آنچه می نگری.

آندره ژید

ویلیام شکسپیر

دیوانه، عاشق و شاعر از یک قماشند: هر سه اهل خیال.

ویلیام شکسپیر

نظامی

مناظره خسرو با فرهاد
نخستین بار گفتش کز کجایی؟                 بگفت از دار ملک آشنایی
بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند؟          بگفت انده خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشی در ادب نیست             بگفت از عشق بازان این عجب نیست
بگفت از دل شدی عاشق بدین سان؟       بگفت از دل تو می‌گویی، من از جان
بگفتا عشق شیرین بر تو چون است؟       بگفت از جان شیرینم فزون است
بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب؟              بگفت آری، چو خواب آید، کجا خواب؟
بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک؟            بگفت آن گه که باشم خفته در خاک
بگفتا گر خرامی‌ در سرایش                     بگفت اندازم این سر زیر پایش
بگفتا گر کند چشم تو را ریش؟                  بگفت این شم دیگر دارمش پیش
بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ؟                   بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ
بگفتا گر نیابی سوی او راه؟                      بگفت از دور شاید دید در ماه
بگفتا دوری از مه نیست در خور                 بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگفتا گر بخواهد هر چه داری؟                   بگفت این از خدا خواهم به زاری
بگفتا گر به سر یا بیش خشنود؟               بگفت از گردن این وام افکنم زود
بگفتا دوستیش از طبع بگذار                    بگفت از دوستان ناید چنین کار
بگفت آسوده شو، کاین کار خام است        بگفت آسودگی بر من حرام است
بگفتا رو صبوری کن در این درد                   بگفت از جان صبوری چون توان کرد
بگفت از صبر کردن کس خجل نیست          بگفت این، دل تواند کرد، دل نیست
بگفت از عشق سخت کارت زار است          بگفت از عاشقی خوش تر چه کار است؟       
بگفتا جان مده بس دل که با اوست           بگفتا دشمن اند این هردو بی دوست
بگفت از دل جدا کن عشق شیرین             بگفتا چون زیم بی جان شیرین
بگفت او آن من شد زو مکن یاد                  بگفت این،کی کند بیچاره فرهاد
بگفت از من کنم در وی نگاهی؟                 بگفت آفاق را سوزم به آهی
چو عاجز گشت خسرو در جوابش               نیامد بیش پرسیدن صوابش
به یاران گفت کز خاکی و آبی                    ندیدم کس بدین حاضر جوابی

حسین پناهی

درختان می گویند بهار
پرندگان می گویند ، لانه
سنگ ها می گویند صبر
و خاک ها می گویند مصاحب
و انسان ها می گویند «خوشبختی»
امّا همه ی ما در یک چیز شبیهیم ،
در طلب نور !
ما نه درختیم
و نه خاک .
پس خوشبختی را با علم به همه ی ضعف هامان در تشخیص ،
باید در حریم خودمان جستجو کنیم ...

حسین پناهی

ویکتور هوگو

هر کس ارزش خود را خود تعیین میکند.

ویکتور هوگو

ویلیام جیمز

آواز خواندن، نتیجه ی شادمانی ما نیست، بلکه چون آواز می خوانیم، شادمانیم.

ویلیام جیمز

ویلیام جیمز

بسیاری از مردم می اندیشند که در حال اندیشیدن هستند، در حالی که سرگرم بازآرایی و تنظیم پیشداوری ها و تعصباتشان می باشند.

ویلیام جیمز