خیام

    گر مـن ز می مُغانه مستـم ، هستم

    گر کافِر و گَبْر و بت پرستم ، هستم

    هـر طایـفه ای به مـن گـمانے دارد

    من زانِ خودم ، چنانکه هستم، هستم

  خیام

خیام

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نه نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

خیام

خیام

یک عمر به کودکی به استاد شدیم
یک عمر زاستادی خود شاد شدیم
افسوس ندانیم که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

خیام